Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Μάντσεστερ και φυσικά το χθεσινό Eurogroup με τα παρελκόμενά του ήταν τα θέματα για τα οποία μίλησε σήμερα ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου, στο πλαίσιο της συνέντευξης που παραχώρησε στη Γιάννα Παπαδάκου και τον Alpha 98,9.
Κάντε μου καταρχήν μια ανάγνωση αυτής της τρομοκρατικής ενέργειας στο Μάντσεστερ. Πώς το είδατε αυτό;
Έχει γίνει πλέον κάτι σαν παγκόσμια επιδημία αυτή η κατάσταση — πάνε σε διάφορα μέρη και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους. Το ερώτημα είναι πώς θα επηρεάσει τις βρετανικές εκλογές. Νομίζω ότι θα ενισχύσει περισσότερο την ακροδεξιά που ζητάει ακόμη μεγαλύτερο περιορισμό των προσφύγων, περισσότερο νόμο και τάξη. Δεν πρόκειται δηλαδή να βοηθήσει τους Εργατικούς, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είναι σε δύσκολη θέση. Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο θέμα το οποίο δε συζητάει η βρετανική κοινωνία: το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι τζιχαντιστές είναι δημιούργημα και των Βρετανών από την εισβολή στο Ιράκ — όπως και οι πρόσφυγες. Το Ισλαμικό Κράτος δημιουργήθηκε και οι πρόσφυγες φεύγουν για να γλυτώσουν απ’ το Ισλαμικό Κράτος. Κι όμως αυτοί που δημιούργησαν αυτόν τον Φρανκεστάιν, ανοίγουν και κλείνουν τα σύνορα, κάνουν Brexit, υποτίθεται για να μη μπαίνουν οι πρόσφυγες μέσα. Η τρομοκρατική επίθεση κατά κάποιον τρόπο τους δικαιώνει. Είναι μία κατάσταση που δεν ξέρω πού θα οδηγήσει. Δυστυχώς, όπως βλέπουμε και από το διαδίκτυο, οι ενέργειες αυτές επιδοκιμάζονται από τους φανατικούς, δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος βίας…
… και δημιουργούν και φανατικούς κι απ’ την άλλη πλευρά — γιατί ενώ η νεολαία, τα παιδιά είναι πιο ανεκτικά και λιγότερο συντηρητικά, τέτοιες ενέργειες κι ο τρόμος τους δημιουργούν άλλα αντανακλαστικά. Έτσι δεν είναι;
Πολύ σωστή παρατήρηση. Η σημερινή κοινωνία κι η σημερινή κατάσταση έχει στερήσει από τους νέους το δικαίωμα να ελπίζουν σε μια καλύτερη ζωή απ’ τους γονείς τους. Είναι η πρώτη γενιά που θα ζήσουν χειρότερα απ’ τους γονείς τους. Τώρα αν τους στερείται και το δικαίωμα να πάνε και σε μια συναυλία, να περάσουν ευχάριστα, να ερωτευτούν, να τραγουδήσουν, να χορέψουν — η κατάσταση θυμίζει πόλεμο.
Για πάμε τώρα και στο θέμα του Eurogroup. Εδώ, η αντιπολίτευση -και πάρα πολλοί, όχι μόνο η αντιπολίτευση- αναπτύσσει μια ρητορική και λέει ότι περιμένατε πολύ περισσότερα απ’ αυτό το Eurogroup. Περιμένατε εν πάση περιπτώσει το κλείσιμο της συμφωνίας. Δεν ήρθε το κλείσιμο. Βεβαίως έγινε μια συζήτηση για το χρέος -εγώ είδα ότι έγινε πολύ μεγαλύτερη συζήτηση απ’ αυτή που γινόταν- αλλά πάλι, ενώ ψηφίστηκαν μέτρα πολύ δυσμενή για την ελληνική κοινωνία, για τους συνταξιούχους κλπ, ζητάνε όλο και περισσότερα. Για πείτε μας εσείς, τι είδατε χτες;
Αρχικά θέλω να πω ότι η εξέλιξη αυτή δείχνει πόσο λαθεμένες αλλά και μικρόκαρδες ήταν οι θέσεις ότι η καθυστέρηση της αξιολόγησης οφειλόταν σε λάθη και ιδεολογικές εμμονές της ελληνικής κυβέρνησης. Εδώ υπήρχε πλήρης συμφωνία για προαπαιτούμενα, ψηφίστηκαν, αλλά πάλι δεν υπάρχει συμφωνία κι αυτό γιατί διαφώνησαν το ΔΝΤ με τον Σόιμπλε. Κι αυτό είναι το γαϊτανάκι που βλέπουμε εδώ και μήνες. Το ΔΝΤ βάζει νέες απαιτήσεις για να συμμετέχει, κόψε το ένα-κόψε το άλλο, φυσικά η ελληνική πλευρά προσπαθεί να διαπραγματευτεί, ο Σόιμπλε λέει, όχι, να κάνουμε ό, τι λέει το ΔΝΤ για να το φέρουμε οπωσδήποτε στο πρόγραμμα, ο συσχετισμός είναι αρνητικός, κάνει παραχωρήσεις η ελληνική πλευρά, αλλά και τώρα πάλι δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους. Αυτή είναι η αιτία των μεγάλων καθυστερήσεων. Αυτό είναι ένα εισαγωγικό σχόλιο για όλα αυτά που έχουν ειπωθεί το προηγούμενο διάστημα. Τώρα, τι γίνεται από εδώ και πέρα.
Έμαθα ότι υπήρξε μεγάλη σύγκρουση χτες μέσα στο Eurogroup μεταξύ ΔΝΤ και των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών Θεσμών — αυτό δε φάνηκε βέβαια στις τοποθετήσεις ούτε του κ. Μοσκοβισί, ούτε του κ. Ντάισελμπλουμ στη συνέχεια, έξω, αλλά η σύγκρουση είναι δεδομένη και είναι κακό που εμείς είμαστε το μήλον της έριδος. Έτσι δεν είναι;
Είμαστε κατά κάποιον τρόπο η παροιμία, «δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα», αλλά η δική μου ανάγνωση των εξελίξεων και του τι έγινε χτες στο Eurogroup είναι λίγο διαφορετική σύμφωνα με τη δική μου πληροφόρηση. Βασικά ο Ντάισελμπλουμ πρότεινε ένα πακέτο λύσεων για το χρέος στο ΔΝΤ, το οποίο το τελευταίο δε μπορούσε να αποδεχτεί, τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή. Έγινε φυσικά μία ανταλλαγή απόψεων για το χρέος, αλλά πηγαίναμε ήδη από την αρχή για ένα είδος αναβολής της απόφασης και νομίζω ότι αυτή ήταν μια τακτική η οποία είχε το πράσινο φως -αν δεν ήταν και καθοδηγημένη- από το Βερολίνο, δηλαδή τον Σόιμπλε, ο οποίος ήθελε να αναβάλει την λήψη της απόφασης και να την πάει για τον Ιούνιο. Δηλαδή το ΔΝΤ αποκλείεται να δεχόταν εκείνη τη στιγμή.
Μήπως κι εσείς όμως αναπτύσσετε προσδοκίες; Γιατί εδώ άκουγα όλους τους αξιωματούχους της ελληνικής κυβέρνησης — εδώ, στο σταθμό μας, είχε κάνει δήλωση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ότι είναι συντριπτικές οι πιθανότητες να κλείσει στις 22. Δηλαδή κι εσείς αναπτύσσετε προσδοκίες, ενώ βλέπετε ότι υπάρχουν εμπόδια και καταρχήν υπάρχει το εμπόδιο που λέγεται Σόιμπλε -είναι προσωποποιημένο το εμπόδιο- και ο οποίος δεν ξέρω αν λειτουργεί μόνος του. Η κ. Μέρκελ δε συμφωνεί με τη στάση του κ. Σόιμπλε; Αν δε συμφωνούσε, θα του τράβαγε λίγο το χαλί, όπως του το τράβηξε το προηγούμενο διάστημα.
Έχουμε μιλήσει αρκετά γι’ αυτό το θέμα. Εγώ θεωρώ ότι ο Σόιμπλε δε θέλει σε καμία περίπτωση την επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης για πολλούς λόγους. Καταρχήν δε θέλει να μειώσει το χρέος τώρα για να μην του στοιχίσει εκλογικά (αυτός ο κίνδυνος θεωρώ ότι έχει υποβαθμιστεί τώρα, δεδομένου ότι, κατά πάσα πιθανότητα, θα νικήσουν — φαίνεται ότι έχουν νικήσει τις εκλογές) και το άλλο είναι ότι δε θέλει καμία επιτυχία της ελληνικής πλευράς.
Δε θέλει να επιτύχει η ελληνική κυβέρνηση. Εσείς έχετε πει και κάτι πιο προχωρημένο — ότι θέλει και την πτώση της ουσιαστικά.
Ότι θέλει να τη ρίξει. Θα ήταν πολύ μεγάλη ανακούφιση για την ελληνική οικονομία, να τελείωνε όλη αυτή η ιστορία, να έμπαινε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και να γίνει από αυτά και η επανεκκίνηση της οικονομίας. Αυτό ο Σόιμπλε το ξέρει ότι χρειάζεται. Και δεν το κάνει. Όχι μόνο δεν το κάνει, αλλά το εμποδίζει να γίνει. Γιατί το εμποδίζει να γίνει; Δε θέλει να πετύχει η ελληνική κυβέρνηση.
Από την άλλη έχουμε και άλλες παραμέτρους — εγώ τις άκουγα χτες. Ότι υπάρχει ένα ζήτημα με τον κ. Ντράγκι πια, αλλά και με τις γερμανικές τράπεζες. Ήδη το βλέπουμε ότι σκάνε η μία μετά την άλλη οι υποθέσεις. Έτσι δεν είναι; Μην πω σκάνδαλα τώρα, αλλά για τη Deutsche Bank δικαιούμαι να το πω.
Η Deutsche Bank είναι ένα σκάνδαλο που τα δικά μας ωχριούν μπροστά του. Είναι σκάνδαλο πολλαπλό. Είναι σκάνδαλο διαφθοράς, κακοδιαχείρισης, πολιτικών παρεμβάσεων.
Έχουνε γίνει έφοδοι (σαν κι αυτές που ‘γιναν στον δικό μας, εδώ, τον Παπαντωνίου), έχουν απομακρυνθεί επικεφαλής και μάλιστα πολύ στενά δεμένοι με την καγκελάριο.
Μα στην ουσία για την οικονομική κρίση, έχει πολύ μεγάλες ευθύνες η Deutsche Bank — η Deutsche Bank είχε αγοράσει τα τοξικά ομόλογα στις ΗΠΑ. Αλλά η ουσία είναι η εξής τώρα, για να γυρίσουμε στη διαμάχη. Υπάρχει μια διαμάχη Σόιμπλε με τον Ντράγκι. Ο Σόιμπλε δε θέλει και το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης — αυτό στο οποίο θέλουμε να μπούμε εμείς. Κι αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος που τον κάνει να παίζει καθυστέρηση.
Ναι, γιατί αν ισχύει αυτό που λέμε τώρα, ότι δε θέλει να πετύχει, θα είναι μια μεγάλη ένεση στην ελληνική οικονομία, το θέμα αυτό, η ποσοτική χαλάρωση.
Δε θέλει καθόλου την ποσοτική χαλάρωση. Θέλει να την τελειώσει. Να την σταματήσει τελείως. Δε θέλει να πετύχει η κυβέρνηση, θέλει να χρησιμοποιεί την Ελλάδα.
Παρόλα αυτά η πλειοψηφία θέλει, υποτίθεται. Είδαμε και χτες μια ηχηρή παρέμβαση, τον κ. Μακρόν — ό, τι και νά ΄ναι. Για πείτε μας λίγο…
Αυτό είναι το θετικό σημάδι. Κι ο υπουργός των οικονομικών του ακολούθησε την πολιτική όλων των προηγούμενων γαλλικών κυβερνήσεων και την πολιτική Ολάντ, δηλαδή δεν ταυτίστηκε με την γερμανική πλευρά.
Ισχύει αυτό που λέτε, δεν ταυτίστηκε, αλλά όλο δηλώσεις. Καλές δηλώσεις, θετικές δηλώσεις. Στη στάση μέσα στο Eurogroup όμως, δεν έχουμε δει κανένα τείχος απέναντι στον κ. Σόιμπλε.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.
Καλές είναι οι δηλώσεις — τι πιο ηχηρό από τη χτεσινή επικοινωνία του κ. Μακρόν με τον κ. Τσίπρα για το χρέος; Δεν έχουμε δει όμως αντίστοιχα αυτό να εκφράζεται με πράξεις, με ενέργειες πολιτικές. Με προτάσεις.
Ούτε πατούσε πόδι η Γαλλία, ούτε πατάει πόδι για την Ελλάδα. Εδώ δεν πατάει για τις δικές της υποθέσεις — έχει υποχωρήσει, από την εποχή του Ολάντ. Αυτό ήταν και το καταστροφικό του λάθος, που κατέστρεψε τον ίδιο και το σοσιαλιστικό κόμμα. Αλλά από την άλλη πλευρά, ο Μακρόν που θα μπορούσε να πάει πιο κοντά στο Βερολίνο, κράτησε περίπου την ίδια γραμμή, τουλάχιστον προς το παρόν — αυτό είναι θετικό. Εγώ πιστεύω, έχουμε μια ελπίδα, αν υπάρξει συμφωνία μεταξύ Μακρόν και Μέρκελ στη Σύνοδο G7, στην Ταορμίνα, στη Σικελία στις 26 και 27 Μαΐου. Νομίζω εκεί, μπορεί να συζητηθεί σε επίπεδο κορυφής το ελληνικό θέμα, σίγουρα θα συζητηθεί και μήπως από εκεί έχουμε μια θετική εξέλιξη.
Εσείς προβλέπετε συμφωνία τον Ιούνιο;
Ως προς την εκταμίευση της δόσης νομίζω, ναι. Εξάλλου έγινε λίγο-πολύ φανερό ότι αυτό θα γίνει.
Για το χρέος;
Για το χρέος δεν είμαι βέβαιος. Θεωρώ ότι έγιναν προσπάθειες, αλλά εξαρτάται και τι ρόλο θα παίξει ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ. Τι παιχνίδι θα παίξουν ακόμα. Τον Σόιμπλε τον έχω για πονηρό.
https://www.youtube.com/watch?v=rsHOqc9dfsE
23.5.2017