Παρέμβαση της Κωνσταντίνας Κούνεβα σε διακοινοβουλευτικό Συνέδριο για την μη διάκριση λόγω αναπηρίας στην ΕΕ και τις χώρες διεύρυνσης. Το θέμα του Συνεδρίου ήταν ο «κίνδυνος φτωχοποίησης και κοινωνικός αποκλεισμός: η διάσταση του φύλου στην αναπηρία».
«Η γυναίκα με αναπηρία στις μέρες μας συνεχίζει να δίνει μάχη σε πολλά μέτωπα. Ενάντια σε μικρές και μεγάλες ανισότητες.
Για παράδειγμα,η υποχρέωση να μιλά ένας ευρωβουλευτής με αναπηρία και πρόβλημα ομιλίας στον ίδιο χρόνο, δηλαδή σε 1 λεπτό, όπως οι άλλοι ευρωβουλευτές.Αυτό μπορεί να μοιάζει με ισότητα. Αλλά είναι ανισότητα.
Θα πείτε: μια μικρή ανισότητα. Ναι.Μια μικρή ανισότητα μπροστά στις πολύ μεγάλες διακρίσεις
που αντιμετωπίζουν όσες γυναίκες με αναπηρία δεν έχουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας.Γιατί :
Αυτονόητα δικαιώματα, όπως:
Η μητρότητα, η ανατροφή του παιδιού και το μεγάλωμα του, για την ανάπηρη γυναίκα μετατρέπονται σε απαγορεύσεις. Να γιατί το κράτος πρόνοιας και οι δημόσιες υπηρεσίες πρέπει να παίζουν το ρόλο τους
Μεγάλος και ο κίνδυνος από την άσκηση βίας.
Ιδιαίτερα για τη γυναίκα που δεν μπορεί να αντιδράσει ή να μιλήσει λόγω προβλημάτων αναπηρίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις οι γυναίκες με αναπηρία είναι έως και 10 φορές πιθανότερο να υποστούν κακομεταχείριση σε σχέση με τις γυναίκες χωρίς αναπηρία. Γι’ αυτόν το λόγο, το σπουδαίο κείμενο της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία αναγνωρίζει ρητά και συγκεκριμένα: ότι, οι γυναίκες και τα κορίτσια με αναπηρία υπόκεινται σε πολλαπλή διάκριση και διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν βία, σωματική βλάβη ή κακοποίηση. Κι αν μιλήσουμε για ιδρύματα ,εκεί οι γυναίκες με αναπηρία είναι τα εύκολα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης
3.Επίσης, μια γυναίκα με αναπηρία έχει μικρότερη πιθανότητα να βρει απασχόληση.
Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα ή για τις άλλες χώρες της Ε.Ε. που έχουν υψηλά ποσοστά ανεργίας; Σημαίνει την απόλυτη εξαθλίωση για την αναπηρία.Και την απόλυτη εξάρτηση από τα επιδόματα. Σύμφωνα με την Επιτροπή FEMM του Ευρωκοινοβουλίου το ποσοστό των γυναικών με αναπηρία που απασχολούνται είναι μόλις 44%. Το μέσο ποσοστό για το σύνολο των γυναικών είναι 65%.Δηλαδή 20 μονάδες διαφορά. Ας προχωρήσουμε πιο γρήγορα στην αποϊδρυματοποίηση. Και εδώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να παίξει ενεργό και καθοριστικό ρόλο. Πρέπει να πω ότι τα ιδρύματα ποτέ δεν είναι η καλύτερη λύση όταν μπορεί να εξασφαλιστεί η βοήθεια της κοινότητας για την ανεξάρτητη διαβίωση αυτών.
Να σας πω την εμπειρία μου από τον Δήμο Nanterre του Παρισιού. Εκεί χρειάστηκε να μείνω για χειρουργικές επεμβάσεις και θεραπεία. Τότε με επισκέπτονταν γυναίκες εθελόντριες από μια οργάνωση που μάχεται κατά της βίας των γυναικών. Παρείχαν ηθική και ψυχολογική στήριξη. Σε μένα και στο παιδί μου. Ένας ιδανικός συνδυασμός. Από την μία με στήριξαν ως θύμα φρικτής βίας, αλλά και ως μητέρα με αναπηρία που απέκτησα από την επίθεση.
Με αφορμή αυτό θέλω να κάνω τις παρακάτω προτάσεις:
Οι κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων ή των τοπικών αρχών πρέπει να υποστηρίζουν τις γυναίκες με αναπηρία.
Να τις ενημερώνουν για τα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση, στην απασχόληση, στην υγεία.
Γι αυτό πρέπει να έχει Μητρώο γυναικών με αναπηρία.
Με ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία.
Και με ένα ξεχωριστό προφίλ για κάθε μία.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο χρειάζεται ολοκληρωμένη προσέγγιση της διάστασης του φύλου στις πολιτικές της και στα προγράμματα της Ε.Ε. για τους ανθρώπους με αναπηρία.
Δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα, παρά το γεγονός ότι και ο ΟΗΕ το ζητάει.
Δηλαδή να δεσμευτεί σε συγκεκριμένους, ακόμη και ποσοτικούς δείκτες.
Για την πρόσβαση των γυναικών με αναπηρία στην εκπαίδευση,
Την κατάρτιση,
την απασχόληση και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.»
Σας ευχαριστώ
Eδώ το video με ολόκληρη την ομιλία της Κ.Κούνεβα: https://www.youtube.com/watch?v=YcPaoWeX3Ks
28/11/2016
