Στην «Αυγή» της Κυριακής: Πρώτη μας προτεραιότητα η επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη και η μείωση της ανεργίας
Σε συνέντευξή του στην εφ/δα «Αυγή» της Κυριακής και τον Φοίβο Κλαυδιανό, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε τα εξής:
Πώς αξιολογείτε την επίσκεψη της ειδικής Ομάδας Εργασίας του Ευρωκοινοβουλίου για το ελληνικό πρόγραμμα;
Ήταν ιδιαίτερα θετική και πιστεύω πως θα συμβάλλει και στην έγκαιρη κι επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης. Η άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου προσθέτει διαφάνεια, σε ένα εγχείρημα που για χρόνια γινόταν αποκλειστικά πίσω από κλειστές πόρτες. Το ΕΚ δεν είναι ενεργός παίκτης στην εφαρμογή του προγράμματος, δεν θα γίνει το κουαρτέτο τσινκουέντο. Ήδη, οι δηλώσεις του προέδρου της Επιτροπής, Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι, ήταν υποστηρικτικές των προσπαθειών που κάνει η ελληνική κυβέρνηση.
Ποια είναι η εκτίμησή σας για την αξιολόγηση και το χρέος;
Υπάρχει ανάγκη να ολοκληρωθεί γρήγορα η αξιολόγηση, ώστε να την επικυρώσει το Eurogroup της 22ας Απριλίου. Αυτό το θεωρώ και απολύτως εφικτό, διότι οι διαφορές ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους τρεις από τους τέσσερις εκπροσώπους των δανειστών είναι γεφυρώσιμες. Επιπλέον, έχουν αυξηθεί οι παίκτες που θέλουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Υπάρχουν πολλά σύννεφα γύρω από την ΕΕ: ασθενική και εύθραυστη ανάπτυξη, βρετανικό δημοψήφισμα, προσφυγικό, τρομοκρατία.
Η κρίσιμη προϋπόθεση είναι να βάλει το ΔΝΤ νερό στο κρασί του και να μην ζητάει περισσότερα από όσα προβλέπονται, όπως αυτά που περιέγραψε ο Τόμσεν στο άρθρο του. Αν θέλει να πιέσει κάπου, να πιέσει τους Ευρωπαίους εταίρους, ιδιαίτερα τον κ. Σόιμπλε και τους συμμάχους του, να σεβασθούν τη δέσμευση για μία ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους. Γιατί βλέπω από ορισμένες πλευρές μία τάση αυτό να παραπεμφθεί στις καλένδες με γενικά ευχολόγια.
Στο πρόσφατο διεθνές συνέδριο του ΚΕΑ είδαμε αρνητικές τοποθετήσεις στελεχών του για την πρόσφατη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας.
Η κριτική και οι ενστάσεις αφορούν τα ελλείμματα σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την πλευρά της Τουρκίας και το κατά πόσο θα σεβαστεί τους όρους της συμφωνίας, αλλά και την παταγώδη αποτυχία της ΕΕ να υλοποιήσει μια ενιαία ευρωπαϊκή λύση. Η κριτική θα ακουσθεί και στο ευρωκοινοβούλιο από την ομάδα της Αριστεράς. Είναι εύλογη και τη συμμερίζομαι απολύτως. Βοηθάει την Ελλάδα -που προσπαθεί μέσα σε αυτό το χάος να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με ανθρωπιά, σώζοντας και την τιμή της Ευρώπης- να πιέσει να υλοποιηθούν δύο σκέλη της συμφωνίας που ακόμη εκκρεμούν: Η μετεγκατάσταση προσφύγων από την Ελλάδα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και το πρόγραμμα μετεγκατάστασης από την Ελλάδα στην Τουρκία, με σεβασμό των διαδικασιών και των δικαιωμάτων που προβλέπουν ο ΟΗΕ, η Συνθήκη της Γενεύης, το Διεθνές Δίκαιο.
Η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς, ήταν μια αναγκαστική επιλογή ύστατης ανάγκης, ένας δύσκολος συμβιβασμός, που θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Ασφαλώς, είναι καλύτερη από τη μη συμφωνία, που θα μετέτρεπε την Ελλάδα σε έναν απέραντο καταυλισμό απελπισμένων προσφύγων.
Η αδυναμία της ΕΕ να πάρει αποφάσεις ως ένα ενιαίο σύνολο τι δείχνει για το μέλλον της;
Δείχνει μια ΕΕ αδύναμη και υπό τον φόβο της ανόδου της λαϊκίστικης αντιευρωπαϊκής άκρας δεξιάς. Επιπλέον, η σημερινή-υπαρκτή Ευρώπη αρέσει ολοένα και λιγότερο, παράγει ανισότητες και αντιευρωπαϊσμό και αν δεν προχωρήσει προς τα μπρος, κινδυνεύει από μια διαλυτική κρίση. Η μεγάλη πρόκληση για την Αριστερά είναι να σηκώσει τη σημαία μιας ριζικής αλλαγής της Ευρώπης με όρους βιώσιμης ανάπτυξης, δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αυτό ήταν και το υλικό του πλούσιου προβληματισμού που συγκεντρώθηκε στο τριήμερο συνέδριο της Αθήνας, όπου μετείχαν δυνάμεις, όχι μόνο από την πολιτική μας οικογένεια, αλλά και αριστερές, προοδευτικές δυνάμεις από άλλες πολιτικές οικογένειες, τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους. Νομίζω ότι αυτό δείχνει την πρόκληση που έχουμε μπροστά μας. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά να πρωτοστατήσει με όρους ηγεμονίας, να προτείνει την οργάνωση ενός ευρύτερου μετώπου που θα προβάλει και θα διεκδικήσει την προοδευτική εναλλακτική πρόταση.
Ποιοι είναι οι όροι που τίθενται σ’ αυτές τις συμμαχίες;
Η επιδίωξή μας είναι ένα αριστερό προοδευτικό σχέδιο, όχι με όλη Σοσιαλδημοκρατία, αλλά με τις δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας που θέλουν να εγκαταλείψουν τις νεοφιλελεύθερες επιλογές.
Σ’ αυτό το θέμα έχουμε μια ενδιαφέρουσα κινητικότητα. Έχουμε τους εργατικούς στην Αγγλία, τις εξελίξεις στην Πορτογαλία, ακόμη και το φαινόμενο Σάντερς στις ΗΠΑ. Δεν είναι ένα εύκολο στοίχημα. Στόχος είναι τα επιμέρους παραδείγματα να αποκτήσουν ευρύτερα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά.
Βλέπετε μια ανάλογη διεργασία στο εσωτερικό της χώρας;
Δυστυχώς οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, που συμμετέχουν στην ομάδα των σοσιαλδημοκρατών, βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη θετική κινητικότητα που αναπτύσσεται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και την ηγεσία των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Είναι δική τους ευθύνη να απαγκιστρωθούν από τον αντί-ΣΥΡΙΖΑ αδιέξοδο δρόμο, γιατί όπως έχουμε διαπιστώσει οι προσπάθειές τους να ακυρώσουν αυτό τον εν εξελίξει αναπτυσσόμενο διάλογο, προβάλλοντας εμπόδια, έχει αποτύχει.
Πρέπει να διατηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη φυσιογνωμία της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς;
Ασφαλώς. Να τη διατηρήσει, να την εμπλουτίσει και να τη διευρύνει σε διαρκή επαφή με την κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα εκφράζει εκλογικά και κοινωνικά τη μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών προοδευτικών δυνάμεων στον τόπο μας, υπερβαίνοντας τα όρια της ιστορικής αριστεράς. Ο στόχος μας λοιπόν δεν είναι να μετατοπιστούμε προς τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας εγκαταλείποντας την πολιτική οικογένεια της αριστεράς -σε καμία περίπτωση-, αλλά να κερδίσουμε το στοίχημα της ηγεμονίας γύρω από το δικό μας πρόγραμμα και τη στήριξη δυνάμεων από τον χώρο της πολιτικής οικολογίας, των κινημάτων και τον ευρύτερο σοσιαλιστικό χώρο και άλλων δυνάμεων.
Ποιοι οι κίνδυνοι της διεύρυνσης που έχει τεθεί ως στόχος στο επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ;
Το συνέδριο έχει μπροστά του ένα μεγάλο στοίχημα. Να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σ’ ένα ευρύ αριστερό μαζικό κόμμα-παράταξη. Νομίζω ότι αυτό το στοίχημα της αποφασιστικής διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι μία κατεξοχήν αριστερή πολιτική. Αριστερά είναι ό,τι ενώνει, κινητοποιεί και νικά, όχι οι πολυδιασπάσεις στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας που την καθιστούν ακίνδυνη. Τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν κίνδυνο, όπως και τις δυνάμεις στην Ισπανία, την Πορτογαλία ή την κινητικότητα περί τον Κόρμπιν οι δυνάμεις του δεξιού κατεστημένου στην Ευρώπη, όχι τις μικρές γκρούπες που κηρύσσουν οκτώ φορές την ημέρα την επανάσταση, αλλά έχουν περίπου μηδενικά ποσοστά επιρροής.
Φυσικά πρέπει να υπάρχουν δικλείδες, γιατί υπάρχουν κίνδυνοι. Θα πρέπει να είμαστε αυστηροί στο θέμα της ηθικής. Όταν ένα κόμμα ασκεί κυβερνητικό ρόλο, το πλησιάζουν. Όχι μόνο με ιδεολογικές και πολιτικές ανησυχίες, αλλά κάποιοι και με πολύ ευτελείς επιδιώξεις. Αυτό το θεωρώ σημαντικότερο κίνδυνο, από την ανησυχία μην τυχόν χάσουμε, μέσω της διεύρυνσης, τον αριστερό χαρακτήρα μας.
Η μεγάλη πολιτική σύγκρουση για τη διαπλοκή θεωρείτε ότι έχει φέρει το ζητούμενο αποτέλεσμα;
Το ζήτημα δεν είναι μια κομματική κοκορομαχία, αλλά να αξιοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη δύναμη που τώρα έχει και το πλειοψηφικό κοινό αίσθημα που θέλει τέτοιες τομές. Να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα, με έναν τρόπο μη αντιστρέψιμο. Πρέπει να τρέξουμε αποτελεσματικότερα, όχι με ρητορική απλώς, αλλά με μετρήσιμα αποτελέσματα: Θεσμικές ρυθμίσεις, έσοδα στο δημόσιο ταμείο, δικαστική εκκαθάριση ώριμων υποθέσεων. Έχουμε πάρα πολύ δρόμο μπροστά μας και είναι ένας από τους τομείς που, αν επιταχύνουμε τα αποτελέσματά μας, θα βρούμε στήριξη που μας είναι απαραίτητη στην κούρσα που έχουμε μπροστά μας για την ολοκλήρωση της τετραετίας.
Ποιος πρέπει να είναι ο κύριος στόχος για την τετραετία;
Η προτεραιότητα των προτεραιοτήτων είναι να επιστρέψει η οικονομία σε βιώσιμη ανάπτυξη, να μειώσουμε την ανεργία, να παρουσιάσουμε και κυρίως να αρχίσουμε να υλοποιούμε ένα σχέδιο που θα φέρει τα επόμενα πέντε χρόνια τα 100 δισ. επενδύσεων που χάθηκαν στα χρόνια του μνημονίου. Αν δεν αυξήσουμε τον πλούτο που παράγει η χώρα, με δικαιοσύνη, αν δεν αυξήσουμε το ποσοστό των εξαγωγών μας, αν δεν προσφέρουμε καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες, δεν θα μπορέσουμε να φέρουμε πίσω το καλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας, τη μορφωμένη νέα γενιά που έχει μεταναστεύσει.
Θέλετε να κάνετε μια αποτίμηση του πρώτου χρόνου διακυβέρνησης;
Αυτή τη στιγμή υπάρχει μούδιασμα σ’ ένα μεγάλο κομμάτι και δικών μας ψηφοφόρων, ανυπομονησία και ορισμένες φορές απογοήτευση, θυμός. Φταίει και το γεγονός ότι ίσως βάλαμε πιο ψηλά τον πήχη των προσδοκιών και των δεσμεύσεών μας, με τους δεδομένους διεθνείς και εσωτερικούς συσχετισμούς, που μεγάλωσε το πολιτικό κόστος ορισμένων συμβιβασμών και υποχωρήσεων που αναγκαστήκαμε να κάνουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξανακέρδισε τις εκλογές τον Σεπτέμβρη, αλλά δεν πρέπει να υπερεκτιμήσουμε την πίστωση χρόνου που μας δίνουν οι πολίτες, διότι ζητούν αποτελέσματα.
Τώρα χρειάζεται, αφού πρώτα τελειώσουμε με αμοιβαίες υποχωρήσεις την αξιολόγηση, να κάνουμε ταμείο και ως κόμμα και ως κυβέρνηση, για να προχωρήσουμε σε διορθωτικές κινήσεις και κυρίως για να ξεδιπλώσουμε μια καινούργια αφήγηση ικανή να δώσει μία νέα δυναμική, που δεν μπορεί παρά να είναι ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας.
3.4.2016
