Ο Ευρωβουλευτής του Σύριζα Κώστας Χρυσόγονος φιλοξενήθηκε στο αθλητικό Metropolis.gr και μίλησε για πολλά και διάφορα θέματα
Για το τι έγινε στη Νέα Υόρκη από οικονομικής άποψης και το γεγονός ότι ο Τσακαλώτος επιστρέφει με σκυμμένο το κεφάλι.
Η ουσία είναι ότι το πρωτογενές αυτό πλεόνασμα επιτεύχθηκε με μια πολύ μεγάλη αύξηση των φορολογικών συντελεστών, η οποία είναι και αντιπαραγωγική μακροπρόθεσμα για την ελληνική οικονομία και γι’ αυτό ούτε μπορεί να διατηρηθεί σε αυτό το ύψος το πρωτογενές πλεόνασμα ούτε και είναι λογικό να διατηρηθούν οι φορολογικοί και ασφαλιστική συντελεστές εκεί που βρίσκονται σήμερα. Πρέπει να πέσουν. Μάλιστα το γεγονός ότι επιτεύχθηκε αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα ακριβώς αποτελεί ένδειξη του ότι μπορούν να πέσουν οι συντελεστές. Δυστυχώς όπως ξέρετε η χώρα βρίσκεται υπό την ομηρία των δανειστών εδώ και εφτά χρόνια, οι δανειστές προβάλουν διαρκώς νέες επαχθείς απαιτήσεις και όχι μόνο δεν δέχονται συζήτηση για την μείωση των φορολογικών και ασφαλιστικών συντελεστών αλλά ήδη απαιτούν από ότι φαίνεται την επιβολή φορολογίας ακόμη και σε χαμηλά εισοδήματα που δεν υπάρχει φοροδοτική ικανότητα. Αυτό έχει γίνει στους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι φορολογούμαστε, γιατί και εγώ δικηγόρος είμαι, από το πρώτο ευρώ. Τώρα θα γίνει και για τους μισθωτούς από τα 5.500, 6.000 ευρώ.
Για την ομηρία που μας έχουν επιβάλει οι ξένοι και αν αυτή οφείλεται στην ανευθυνότητα των κυβερνήσεων που μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια.
Η ομηρία οφείλεται πρωτίστως στην ανευθυνότητα των κυβερνήσεων πριν το 2010, οι οποίες σώρεψαν ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και ένα εξίσου τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμα. Το 2009 ας πούμε είχαμε πρωτογενές έλλειμα 10% του ΑΕΠ και αποκλειστήκαμε από τις αγορές, κανείς ιδιώτης δεν δεχόταν πλέον δανείσει στο ελληνικό κράτος που έχασε την φερεγγυότητα του, με αποτέλεσμα να προστρέχει ως ικέτης σε άλλα κράτη για δανεισμό, ο οποίος παρέχεται κάτω από εξαιρετικά απαχθείς όρους. Πρέπει να ανακτήσουμε άρα την φερεγγυότητα μας έναντι των κεφαλαιαγορών, να μπορέσουν να δανειζόμαστε από τις κεφαλαιαγορές όπως κάνουν όλα τα άλλα κράτη, να γίνουμε ένα φυσιολογικό κράτος.
Για το πώς μπορούμε να ξαναγίνουμε ένα φυσιολογικό κράτος με αυτά τα ασύλληπτα χρέη που έχουμε και χωρίς πραγματική οικονομία.
Όλα αυτά είναι πραγματικά προβλήματα. Δεν είναι προβλήματα που υπήρχαν πάντα αλλά δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια και τα οποία μπορούν να αρθούν. Αλλά για να αρθούν αυτά πρέπει αν αρθούν και εκείνα που υπήρχαν πιο πριν από το 2010 και τα οποία οδήγησαν την χώρα στη χρεοκοπία.
Για το γεγονός ότι όταν έφυγε η χούντα υπήρχε μηδενικό χρέος και ότι υπήρχε 700 εκ. δραχμές πλεόνασμα.
Όταν έφυγε η χούντα πράγματι το χρέος ήταν χαμηλό, όμως δεν υπήρχε πλεόνασμα άλλα έλλειμα λόγω της κυπριακής τραγωδίας.
Υπάρχουν παθογένειες τις τελευταίες δεκαετίες που τις ξέρουμε τις βλέπουμε γύρω γύρω μας, όμως επειδή διαρκούν πολύ έχουμε φτάσει να τις θεωρούμε αυτονόητες και να μην τις συζητάμε. Ποιες είναι οι παθογένειες; Πρώτον, υπάρχει πολυνομία, από παλιά έχουν θεσπιστεί πάνω από 40.000 νόμοι, δεν υπάρχει μια σοβαρή κωδικοποίηση της νομοθεσίας και εκκαθάριση της, ώστε να υπάρχει μια σαφήνεια στο ρυθμιστικό πλαίσιο.
Για το εάν αυτή η ασάφεια βοηθάει τους κυβερνόντες.
Όχι είναι θέμα αβελτηρίας και δυσκολίας του πράγματος, αλλά πρέπει αν υπάρξει μια αποκκάθασρη της νομοθεσίας, να έχουμε καλύτερο δίκαιο με λιγότερους νόμους.
Σχετικά με τον νόμο περί ευθύνης των υπουργών.
Αυτό είναι ένα ζήτημα. Πράγματι πρέπει να καταργηθεί η ποινική ασυδοσία των υπουργών, και πρώην υπουργών. Γενικότερα χρειαζόμαστε ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που είναι σαφέστερο με λιγότερη προχειρότητα στην νομοθέτηση. Υπάρχουν χιλιάδες άσχετες διατάξεις που προστίθενται υπό μορφής τροπολογία στο κείμενο τροπολογίας την τελευταία στιγμή και ψηφίζονται μεταμεσονύχτιες ώρες με παρουσία ελαχίστων βουλευτών στην βουλή. Όλα αυτά πρέπει αν αρθούν.
Η δεύτερη παθογένεια είναι η δυσλειτουργία της διοίκησης. Η ελληνική δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εξαρτημένη από την εκάστοτε κυβέρνηση και πρέπει να γίνει πιο επαγγελματική με περισσότερη αξιοκρατία με περισσότερα προσήλωση στο καθαρό διοικητικό έργο.
Για το εάν είναι δυνατόν να διορθωθεί η δημόσια κατάσταση όταν ο κάθε δημόσιος υπάλληλος είναι ένα μικρός δικτατορίσκος.
Πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη προσήλωση της δημόσιας διοίκησης στη νομιμότητα και πρέπει η δικαιοσύνη να αλλάξει και να γίνει πιο ανεξάρτητη απέναντι στην πολιτική εξουσία. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν αν υπάρχει η γνώση των πραγματικών προβλημάτων, αν υπάρξει σχέδιο και πολιτική βούληση.
24.4.2017
